Temels

 Vendu 

Ruhumun Dağları    sizleri seviyorum  Tibetli bir bilgeyi dinlemiştim.Sizi üzen,sizi yaşamaktan uzak tutan her ne olursa olsun yağmur olup yağdığını hayal edin diyordu. En üzüntülü anlarımda gözlerimi kapatıp bırak yağsın demek duam olmuştu.   Peki yağmur yagmazsa ne olur? Hayat öz suyun beslenemez ve  ruhun yuvasi olan carbon yüklü ve kaynagi toprak olan bedenin can bulamaz.Karanlık bulutlar biliyorum her zaman insana güc vermiyor.Sanki Erozyon olup öz topragini alip götürüyor ve ruhun mesnetsiz kaliyor.Sapasaglam durmakta zorlaniyor insan. Yagmur olan hüzünler yetmiyor ki bir de rüzgarlar var,deli deli esen.Ruhun kaynagi tertemiz sulara,nehirlere kavusmanin tek caresi ruhumuzda gizledigimiz dağlar olabilirdi o an anladim.Tecrube dedigimiz değerler, hatiralarin bizlere biraktigi ta ș la ș an yanlarimiz aslında bizleri hüzünlerden korumak i ç in varlar. Hayat suyunu, i ç inden süzerken yönlendirdiği kıvrımlı yollarımın kaynağı beni tertemiz yapan Dağlarım iyi ki...